W drodze z Punta del Diablo z powrotem do Colonii przejezdzalismy przez maly most miedzy Laguna de Castillo i jej doplywem do morza. Przy mostku stala tablica z napisem „Monte de Ombúes”. Monte w tym wypadku oznacza las lub lasek, a Ombú to drzewa, ktore rosna tylko w Ameryce Poludniowej. Zwykle spotyka sie je pojedynczo, ale w Urugwaju, i tylko w Urugwaju, sa az dwa skupiska Ombù, tzw. rodziny.

Wyprawa do lasu wymaga troche zachodu – trzeba tam poplynac lodka. Przy mostku jest mala osada, moze ze 20 domkow. Mieszka w nich pare rybakow, pare przewodnikow, jest nawet malenki sklepik.

Cicho, spokojnie, pieknie. Przewodnik Marcos prodwadzi nas do lodki, na ktorej sterownik Diego wyciera lawki. Diego wyglada jak podroznik albo rybak: twarz spalona sloncem, broda, rybacka czapka na czuprynie, wysportowana sylwetka.

Plyniemy w keirunku Laguny de Castillo, ktora jest pod ochrona. Zyje tu mnostwo roznych ptakow – i rosna Ombú. Las jest prywatna wlasnoscia, wlasciciele dbaja o swoje drzewa. Juz sama droga jest ciekawa, ptaki, inne zwierzeta, woda… Rozleniwiamy sie.

Sam las jest cienisty, niezbyt duzy, rosna tu jeszcze inne lokalne drzewa i krzewy. Max chce sie od razu wspinac.

Marcos oprowadza nas po lesie, opowiada o drzewach, o ich historii i ochronie. Jedno z drzew jest dokladnie takie samo stare jak Max 🙂 Przewodnik zna wiek kazdego drzewa, ktore ma 28 albo mniej lat. Inne, te duze i te wielkie, rosna tu juz duzo dluzej. Jak dlugo dokladnie, nie wiadomo, przypuszcza sie ze najstarsze maja ponad 200 lat. Nie da sie tak po prostu stwierdzic ich wieku, bo… Ombú to wlasciewie nie sa drzewa. Nie sa drewniane, mozna przeciac je zwyklym nozem. Nie maja pierscieni, po ktorych moznaby zobaczyc, ile maja lat. Ich tkanka bardzo silnie wchlania wode, poza tym sa odporne na owady prostoskrzydle i inen plagi. Obmbú sa dwupienne (rozdzielnoplciowe), tzn. drzewa sa zenskie albo meskie.

Laguna de Castillo to Park Narodowy.